nie mam konturów, przecież wiesz.
starczyło mnie na to, co w środku.
drżenie, to taki krótki dreszcz,
w nazwisku krótkie ślady przodków.
nie będę nigdy, tak jak ty -
niezłomny, pewny i wiedzący.
mam swoje okna, swoje drzwi,
gdy się nie mylę, to niechcący.
a kiedy myślę, kiedy znam,
siadam i piję, piszę, krzyczę.
wyciekam każdą z moich zmian,
zupełnie jakbym miał macicę.
a potem głaszczę ciekłą myśl
i siebie głaszczę, siebie pieszczę,
dobry nie jestem już, a zły
nie bywam, w każdym razie jeszcze.
Najnowsze komentarze